Metroda bir gun!!!

Platforma. Insan elinden az qalib platformadan relslerin uzerine yixilasan. Budur qatar gelir, millet iteleshmeye bashlayir. Qapilar achilir. Minenlerle dushenler bir-birinin sifetlerine baxirlar, chunki, minenler duhenlere yol vermir, duhenler de yolun achilmasini gozleyirler. Yol achilmir ki, achilmir. Onda dushenler basib kechme taktikasina ustunluk verirler ve axin qapi agzinda duranlari arxaya iteleyir. Qapilar baglanir sesi eshidilir. Platformadakilar teshvishe dushur ki, birden mine bilmez, bu yuzden chaxnashma bashlayir, axirda dushenlerin vay halina, soye-soye, doye-doye birteher vaqondan chixirlar. Men ise axin ile vaqonun duz merkezine qeder gedirem. Axir zorla da olsa qapilar baglanir. Qatar terpenir. Bu basabasda birden ses gelir: "Yuxu yozmalari, xalq tebabeti, kitabin qiymeti bir manat, isteyen goturub baxa biler." Bunu deyen shexs birteher qatarda o terefden, bu terefe hereket edir. Oturacaq yerlere baxiram, bir nece cavan oglan oturub orda. Bashlarinin ustunde ise yashli qadinlar, oglanlar ozlerini yatmish kimi gosterirler. Fikirleshirem herden bele de olur. Neylemek olar. Ele bu an kimse camaatin ust-bashina surtne-surtune kechir. Chonub baxiram, lap balaca bir qiz ushagi, dilenir. O gedenden sonra ardiyca anasi gelirmish qizin. Bu ikisi novbeti stansiyada o biri vaqona kechirler. Bu vaqona ise hec vaxt danishmayan, elinde yalniz kagiz tutub pul dilenen bir qiz gelir. O dushur ondan sonra hemishe qara geyinen bir qoca arvad gelir dilenmeye. Hele yaxshi ki, indi daha qelem satanlari buraxmirlar bu vaqonlara deye fikirleshirem. Ele men de oz stansiyama chatib zorla, iteleshe-iteleshe dushurem. Vaqondan dushdukden sonra ayaqqablarima gozum satashir, agappaq, ele bil uzerinde gezibler. Sonra azadliga chixan insan kimi metrodan chixib gedirem. Chunki, adamin qabirgalari vaqonda ele sixilir ki, vaqondan chixandan sonra adam rahat bir nefes alir. Sabah bunlar yene tekrar olnacaq deye fikirleshirem.